ขอบคุณที่ผ่านมา และผ่านตา ครับ

วันพุธที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

คุณจะมีชีวิตยืนยาวไปขนาดไหน

...หายไปหลายวัน จากที่ตั้งใจว่าจะพยายามเขียนทุกวัน ธรรมดาคับ คนเรามันคงมีช่วงล้มบ้าง ลุกบ้าง แต่เมื่อเราเจ็บ ก็แสดงว่าเรายังไม่ตายเมื่อไม่ตายเราก็ควรต้องพยายามต่อไป ที่จั่วหัวมาแบบนี้เพราะวันที่หายไปก็ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่จัดของในบ้านนิดหน่อย ได้เห็นของที่เก็บไว้หลายสิบปีเวลามันผ่านไปเร็วนะ เมมื่อดดูของชิ้นที่เก็บแล้วยังนึกเลยว่ามันเหมือนเมื่อวานนะ เราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เราไม่รู้ว่าของเหล่านี้ใครจะรับช่วงต่อ มันเหมือนของที่สอนเรานะคับ ว่าไม่ควรประมาทกับชีวิต ผมนับถือนักสะสมกีตาร์ท่านนึงเขามีกีตาร์มากมายราคาก็หลาย เขาจะทำบัญชีรูปและราคาไว้ ผมว่าเขามีความไม่ประมาทในชีวิตอย่างมาก หากมองเป็นความสุขแล้ว การสะสมของอะไรก็ตาม หากวันนึงคุณไม่อยู่ของเหล่านี้จะไป ขอตอบแบบผมว่า ไม่ต้องสนใจแม่งหรอก ขอแค่ณเวลานี้ชีวิตมีความสุขคนด้านหลังสบายใจก็พอแล้วคับ จังหวะนั้นคุณไม่รับรู้อะไรอยู่แล้วบางคนมองอนาคตมาก ทำแม่งแต่งานตลอดดูคนรวยสิบ้านใหญ่โตบางคนอยู่บ้านแค่ 5-6 ชม คนที่แม่งอยู่ทั้งวัน คนใช้ เคยสนทนากับท่านนึงชีวิตมีความสุขดีคับ ทำงานพอกินขับรถพอได้เหลือก็กลับเข้าบ้าน เขาบอกว่า ถ้าผมขับต่อก็ได้เงินเพิ่ม แต่เวลาที่อยู่กับครอบครัวก็ลดลง ถึงจะดูเหมือนขี้เกียจ แแต่ถ้าผมทำแต่งานถึงเวลาที่อยากอยู่กับครอบครัวก็คงสายไปแล้ว บางครั้งก็คิดว่าเราดิ้นเกินไปไหม วันที่คุณมีกำลังคุณทำงานหนักเพื่อครอบครัว แต่เคยถามเขาไหมคับว่าเขาต้องเงินที่คุณหามา หรือเวลาที่อยู่ด้วยกัน.....อย่าไปถามวัยรุ่นนะเพราะคุณจะได้คำตอบแรก555